Immunologia to nauka zajmująca się reakcjami organizmu na obce ustrojowi substancje i ciała jak np. patogeny, toksyny lub transplantaty (organy przeszczepione).

Najstarsze wzmianki mogące wskazywać na obserwacje immunologiczne zostały opisane w roku 430 p.n.e. Jest w nich mowa o epidemii w Atenach – osoby, które przeszły chorobę były jedynymi nadającymi się do pielęgnacji innych chorych, ponieważ stały się odporne na ponowne zachorowanie.

Określano je mianem immunitas czyli wolny od obciążeń – niebezpieczeństw. Kolejne informacje o celowym, prewencyjnym przenoszeniu zarazków ospy na zdrowych ludzi pochodzą z XV w. z Chin, Indii i Turcji. Metoda ta znana pod nazwą wariolacji dotarła około 1722 r. do Anglii i rozpowszechniła się na inne kraje Europy. Na podstawie tych obserwacji angielski lekarz Edward Jenner prowadził eksperymenty zarażając ludzi chorobą zwaną ospa krowia.

Zauważył, że podczas epidemii osoby te łagodniej przechodziły ospę prawdziwą lub nie zapadały na nią wcale. Wysypka występowała w małej ilości i nie pozostawiała blizn, a wcześniejsze zarażenie chorobą nie mogło doprowadzić do zgonu.

Najistotniejszych odkryć w dziedzinie immunologii dokonał francuski badacz Ludwik Pasteur, który jako pierwszy doprowadził do wytworzenia szczepionki – wąglik, cholera drobiu, różyca świń, wścieklizna. W XX w. nastąpił dynamiczny rozwój odkryć w tej dziedzinie, za które wielu naukowców zostało uhonorowanych Nagrodą Nobla.